ਸਾਹਿਤ

ਉਡੀਕ
ਕਦ ਆਉਣਾ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ ,
ਕਿਉਂ ਲਾਈ ਏਨੀ ਦੇਰੀ ਵੇ।

ਨਾ ਤੱਕਦਾ ਸਾਨੂੰ ਅੱਜ ਕੱਲ,
ਦੱਸ ਹੋਈ ਗਲਤੀ ਕਿਹੜੀ ਵੇ।

ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਚੰਨ ਤੂੰ ਵੇ ਯਾਰਾ,
ਚੰਨ ਬਾਜ਼ ਰਾਤ ਹਨੇਰੀ ਵੇ।

ਨਾ ਆਵੇ ਕੁਝ ਜ਼ੁਬਾਨ ਤੇ,
ਕਰਾਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਗੱਲ ਤੇਰੀ ਵੇ।

ਕਦ ਆਉਣਾ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ,
ਕਿਉਂ ਲਾਈ ਏਨੀ ਦੇਰੀ ਵੇ।

ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੰਨੇ ਗੱਲ ਯਾਰਾਂ,
ਕਦੇ ਪਾ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਫੇਰੀ ਵੇ।

✍️ ਰੱਜੀ ਵਰਵਾਲ ਮੌ ਸਾਹਿਬ ✍️

ਦੱਸ ਕਦ ਆਵਾ ਵਿਹੜੇ ਤੇਰੇ ,
ਨਾ ਲਾਈ ਕੋਈ ਦੇਰੀ ਆ ।

ਦੁੱਖ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਫਰੋਲ ਹੁੰਦਾ ,
ਦਿਲ ਨੇ ਢਾਈ ਢੇਰੀ ਆ।

ਨਾ ਅੱਜ ਦਿੱਸਦਾ ਮੁੱਖ ਤੇਰਾ ,
ਦੱਸ ਭਲਾ ਕਿਹੜੀ ਗਲਤੀ ਮੇਰੀ ਆ।

ਚੰਨ ਤੋਂ ਚਕੋਰੀ ਦੂਰ ਹੋਈ ,
ਤਾਹੀਓ ਝੁੱਲੀ ਹਨੇਰੀ ਆ।

ਮੈਥੋਂ ਕਿਹੜਾ ਕੁੱਝ ਬੋਲ ਹੁੰਦਾ ,
ਜੇ ਰੁਕੀ ਜੁਬਾਨ ਤੇਰੀ ਆ।

ਹਰ ਗੱਲ ਧਾਲੀਵਾਲ ਮੰਨੇ ਤੇਰੀ ,
ਕੀ ਕਰੇ ਗਗਨ ਵਾਟ ਲੰਮੇਰੀ ਆ।

✍️ਲਿਖਤ -ਗਗਨਦੀਪ ਧਾਲੀਵਾਲ ।✍️

ਜਦ ਤੂੰ ਆਵੇਂਗਾ ਵਿਹੜੇ ਮੇਰੇ ਵੇ ,
ਖੁਸ਼ੀਆ ਨੇ ਪਾਉਣੀ ਫੇਰੀ ਵੇ ।

ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਕਰਨਾ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ,
ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਨਾ ਠਾਹੀ ਮੇਰੀ ਵੇ।

ਜੇ ਆਪਾ ਦੂਰ  ਆ ਸੱਜਣਾ ,
ਗਲਤੀ ਨਾ ਮੇਰੀ ਨਾ ਤੇਰੀ ਵੇ।

ਨਾ ਕਦੇ ਦੂਰੇ ਹੁੰਦੀ ਦੀਵੇ ਤੋ ਲੋਅ ,
ਜਿੰਨੀ ਮਰਜੀ ਚੱਲੇ ਹਨੇਰੀ ਵੇ ।

ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਬਿਨਾ ਸਰਬਜੀਤ
ਜੁਬਾਨ ਰਹਿੰਦੀ ਅਧੂਰੀ ਵੇ ।

ਹੁਣ ਨਾਲ ਰਹੀ ਪੂਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ,
ਝੱਲ ਨਹੀ ਹੁੰਦੀ ਦੂਰੀ ਵੇ ।

✍️ਸੀਮਾ ਰਾਣੀ ✍️

---  ਜ਼ਖਮੀ ਪਿਆਰ  ----
----------------
ਇਸ ਪਿਆਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਉਤਾਰ ਦਿਓ
    ਇਹਦੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਮਿਰਚਾਂ ਵਾਰ ਦਿਓ
ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤੱਪਦੀ ਦੇਹ ਉੱਤੇ
    ਜਰਾ ਠੰਢੀਆਂ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰ ਦਿਓ ।।
ਇਹਨੂੰ ਕਾਲਾ ਟਿੱਕਾ ਲਾ ਦਿਓ
    ਪੀਰਾਂ ਦਾ ਧਾਗਾ ਪਾ ਦਿਓ
ਸਾਰਾ ਜੱਗ ਪਿਆਰ ਦਾ ਵੈਰੀ ਏ
    ਇਹਨੂੰ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਲੁਕਾ ਲਿਓ।
ਪਿਆਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਭੁੱਖਾ
ਇਸ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਲੋਕੋ ਪਿਆਰ ਦਿਓ
          ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤੱਪਦੀ,,,,,,,,,,।।
ਇਹ ਜਿੱਤ ਕੇ ਬਾਜ਼ੀ ਹਰ ਜਾਂਦਾ
    ਤੇ ਹਰ ਕੇ ਯਾਰੋ ਮਰ ਜਾਂਦਾ
ਏ ਹਨੇਰਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੁਕ ਜਾਂਦਾ
    ਤੇ ਚਾਨਣ ਕੋਲੋਂ ਡਰ ਜਾਂਦਾ।
ਇਹ ਇਸ਼ਕ,ਹੁਸਨ ਦਾ ਜੰਮਿਆ ਏ
ਇਹਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਉਪਹਾਰ ਦਿਓ
          ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤੱਪਦੀ,,,,,,,,,,।।
ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ
    ਨਾ ਪਿਆਰ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਸਹਿ ਸਕਦਾ
ਇਸ ਪਿਆਰ ਦੀ ਦਰਦ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ
    ਮੈਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ।
'ਰਮੇਸ਼' ਦੇ ਸਹਿਮੇ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ
'ਜਾਨੂੰ' ਕੁੱਝ ਸ਼ਬਦ ਉਧਾਰ ਦਿਓ
           ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤੱਪਦੀ,,,,,,,,,,।।
                           ਲੇਖਕ-ਰਮੇਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਜਾਨੂੰ
                         ਫੋਨ ਨੰ:-98153-20080

ਗੁੱਡੂ ਸਕੂਲੇ ਜਾਏਗਾ
------------------
ਤੂੰ ਸੋਹਣਾ ਗੁੱਡੂ ਏਂ
ਤੂੰ ਬਾਉ ਗੁੱਡੂ ਏਂ
     ਗੁੱਡੂ ਸਕੂਲੇ ਜਾਏਗਾ 
     ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਪੋਇਮ ਸੁਣਾਏ ਗਾ।।
ਏ-ਐਪਲ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ 
ੳ-ਊਠ ਵੀ ਪੜ੍ਹ ਲੈਣਾ 
     ਇਸ ਕਲਮ 'ਚ' ਬੜੀ ਹੀ ਤਾਕਤ ਏ
     ਇਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਬੇਟਾ ਫ਼ੜ ਲੈਣਾ।।
ਜੋ ਮੋਤੀ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ 
ਦੋਵੇਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਮੁੱਠੀਆਂ ਭਰ ਲੈਣਾ 
     ਇਸ ਗਿਆਨ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਸਾਗਰ ਨੂੰ 
     ਤੂੰ ਝੋਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਧਰ ਲੈਣਾ ।।
ਫਿਰ ਸੂਰਜ ਤੇਰਾ ਹੋਵੇਗਾ 
ਤੇ ਚਾਨਣ ਰਾਹ ਵਿਖਾਏ ਗਾ
     ਗੁੱਡੂ ਸਕੂਲੇ ਜਾਏਗਾ 
     ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਪੋਇਮ ਸੁਣਾਏਗਾ।।
                      ਲੇਖਕ-ਰਮੇਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਜਾਨੂੰ
                    ਫੋਨ ਨੰ:-98153-20080

ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਸੋਚ, ਵੱਖਰੀ ਹਰ ਅਦਾ ਸਾਡੀ,

ਅਸੀਂ ਵੱਖਰੇ ਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜਿਉਣ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹਾਂ ,

ਬਣ ਜਾਈਏ ਕਦੇ ਦੁਆ,ਕਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਤੇ ਮਰਹਮ ,

ਕਦੇ ਝੂਠ ਉੱਤੇ ਵੱਜਦੀ ਸੱਚ ਦੀ ਤਿੱਖੀ ਨੌਕੀਲ ਹਾਂ। 

ਅੱਤ ਦੀ ਡੋਲਦੇ ਹਾਂ ਖੰਡ ਮਿੱਠੇ ਬੋਲਾਂ ਚੋਂ,

ਨਿਚੋੜਦੇ ਹਾਂ ਰੱਤ ਕੌੜੇ ਬੋਲਾਂ ਚੋਂ,

ਕਈਆ ਲਈ ਮਿੱਠੇ ਕਈਆ ਲਈ ਨਮਕੀਨ ਹਾਂ,

ਅਸੀਂ ਵੱਖਰੇ ਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜਿਉਣ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹਾਂ। 

ਦਲ ਬਦਲੂ ਤਾਂ ਨਾ  ਸਾਡੇ ਪੁਰਖਿਆ 'ਚ ਸੀ,

ਚਾਪਲੂਸੀ ਕਰਨੀ ਤਾਂ ਨਾ ਸਾਡੀ ਪੀੜੀਆਂ 'ਚ ਸੀ,

ਫੜ ਪਾ ਲਵੇ ਜੋ ਪਟਾਰੀ ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰ ਨੂੰ,

ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀ ਉਹ ਬੀਨ ਹਾਂ। 

ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੰਮਾਂ 'ਚ ਅੜਿੱਕਾ ਅਸੀਂ ਲਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ,

ਬਿਨਾਂ ਵਜ੍ਹਾ ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੁਖਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ,

ਹੱਸਦਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੱਸਦੇ, ਰੋਂਦਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਂਦੇ,

ਐਨੇ ਖੁਸ਼ ਮਿਜਾਜ਼ ਤੇ ਗ਼ਮਗੀਨ ਹਾਂ। 

ਵਹਿਮ ਪਾ ਲਿਆ ਏ ਜਿੰਨਾ ਕੱਢ ਦੇਣਾ ਏ,

ਕਰ ਮਿਹਨਤਾਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਨੂੰ ਪਾ ਲੈਣਾ ਏ ,

ਕਿਸੇ ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਧਰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਅਸੀਂ ਲਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ,

ਸੱਚ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ ਅਸੀਂ ਨਾ ਦਿੰਦੇ ਕੋਈ ਦਲੀਲ ਹਾਂ।

ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜੀ ਕਹਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ,

ਉੱਤੋ ਉੱਤੋ ਰੱਖਦੇ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੀ,

ਜਿਸ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਯਾਰੀ ਦਿਲੋਂ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਾਂ,

ਵਾਰ ਦੇਈਏ ਯਾਰਾਂ ਲਈ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ,

ਧਾਲੀਵਾਲ ਦੋਸਤੀ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ ਰੰਗੀਨ ਹਾਂ ,

‘ਗਗਨ’ ਕਈਆਂ ਲਈ ਖੱਟੀ ਲੱਸੀ , 

ਕਈਆਂ ਲਈ ਦੁੱਧ ਤੇ ਕਰੀਮ ਹਾਂ ।

ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਭਰ ਰੋਵਾਂ , ਨੀਂ ਮੈਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ,

ਕੁਲਹਿਣੇ ਵੇਲੇ ਹੋਈਆਂ , ਓਨਾਂ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਨੂੰ ।

ਪਿਆਰ ਭਰੇ , ਤੇਰੇ ਖੱਤ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ ਪਾੜਾਂ ਨੀਂ ,

ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਸ਼ੂਲੀ ,  ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚਾੜਾ ਨੀਂ ,

ਵੱਖ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ ਕਰਾਂ , ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇਰੀਆਂ ਸੌਗਾਤਾਂ ਨੂੰ ।

ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਭਰ ....................................

ਭੁਲਦੇ ਨਾ ਭੁਲਾਇਆ , ਲੱਖ  ਓਹ ਥਾਂ ਨੀ ,

ਬਸ ਅਧੂਰੇ ਰਹਿ ਗਏ , ਦਿਨ ਵਿਚ ਚਾਅ ਨੀਂ ,

ਕਾਲੀਆਂ ਕਰ ਗਿਆ , ਮੇਰੀਆਂ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭਾਤਾਂ ਨੂੰ ।

ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਭਰ.....................................

ਨਾ ਅੰਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਰੇ , ਨਾ ਚੰਨ ਹੀ ਦਿੱਸਦਾ ,

ਦਰਦੀ ਦੀ ਕਲਮ ਚੋਂ ,  ਖੂਨ ਪਿਆ ਰਿਸਦਾ ,

ਅੱਜ ਰੋਵੇਂ ਦੇਖ ਮਨੁੱਖੀ , ਓਹ ਜਾਤਾਂ ਪਾਤਾਂ ਨੂੰ ।

ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਭਰ .............................      

   ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਦਰਦੀ ਸੰਪਰਕ 98551/55392                                           

 ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ ਹੈਲਥ ਸਾਇੰਸਜ ਫ਼ਰੀਦਕੋਟ 

ਚੱਲ ਚੱਲੀਏ .......

ਚੱਲ ਚੱਲੀਏ ......

ਉਹ ਨਗਰੀ ਜਿੱਥੇ ਤੂੰ ਹੋਵੇ ਮੈਂ ਹੋਵਾਂ ,

ਹੋਰ ਦੂਜਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਅਸਾੜਾ,

ਮਿਲ ਕੇ ਛੇੜ ਲਈਏ ਤੰਦ ਪਿਆਰ ਦੀ ,

ਨਾ ਬਾਤਾਂ ਮੁੱਕਣ ਦੁਬਾਰਾ ,

ਚੱਲ ਚੱਲੀਏ .......

ਉਹ ਨਗਰੀ ਜਿੱਥੇ ਤੂੰ ਹੋਵੇ ਮੈਂ ਹੋਵਾਂ , 

ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਰਹੀਏ ,

ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਵਿਛੜ ਕੇ ਮਿਲਣਾ

ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਛੜਣ ਦਾ ਨਾਮ ਨਾ ਲਈਏ

ਚੱਲ ਚੱਲੀਏ .......

"ਤਰਵਿੰਦਰ "ਉਹ ਨਗਰੀ ਜਿੱਥੇ ਤੂੰ ਹੋਵੇ ਮੈਂ ਹੋਵਾਂ ,

ਛੇੜ ਲਈਏ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ,

ਚੱਲ ਚੱਲੀਏ ....... 

ਤਰਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਝੰਡੋਕ

ਕਦ ਮੁੜਕੇ ਆਉਣਗੇ ਉਹ ਦਿਨ

ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਰਾਹ ਕਿੱਥੇ ਗਿਆ ,

ਜਿੱਥੇ ਸਾਰੇ ਰਲ ਮਿਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਸੀ ,

ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਭੁੱਲੀ ਬੈਠੇ ਨੇ ਸਾਰੇ ,

ਜੋ ਸੱਚ ਦਾ ਰਾਹ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਸੀ,

ਕਦ ਮੁੜਕੇ ਆਉਣਗੇ ਉਹ ਦਿਨ ?

ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਜੋ ਸਾਂਝ ਪਾਉਂਦੇ ਸੀ,

ਉਹ ਦਿਨ ਕਿੱਥੇ ਗਏ ,

ਜੋ ਆਪਣਾ ਕਹਿ ਕੇ ਅਾਪਣਾ ਹੱਕ ਜਤਾਉਂਦੇ ਸੀ,

ਕਦ ਮੁੜਕੇ ਆਉਣਗੇ ਉਹ ਦਿਨ ?

ਪੈਸਿਆਂ ਦੇ ਲੋਭ ਲਾਲਚ ਵਿਚ ਹੁਣ ,

ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਕਦਰ ਜੋ ਗਵਾਈ ਬੈਠੇ ,

ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸੂਲੀ ਚਾੜ੍ਹ ,

ਮੋਹ ਮਾਇਆਂ ਦੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚ ,

ਜੋ ਆਪਣੀ ਮੱਤ ਗਵਾਈ ਬੈਠੇ ,

ਨਾ ਰਿਹਾ ਕੋਈ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ,

ਨਾ ਰਹੀ ਕੋਈ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਾਂਝ ,

ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੇ ਛਿੱਕੂ ਵਿਚ ਟੰਗ ਕੇ ,

ਆਪਣਾ ਜ਼ਮੀਰ ਜੋ ਗਵਾਈ ਬੈਠੇ ,

ਕਦ ਮੁੜਕੇ ਆਉਣਗੇ ਉਹ ਦਿਨ?

ਗੁਰਦੁਆਰੇ ,ਮੰਦਿਰਾਂ ਤੇ ਮਸਜਿਦਾਂ ਵਿਚ ,

ਪੈਸਿਆਂ ਦੇ ਜੋ ਗੋਰਖ ਧੰਦੇ ਚੱਲਦੇ ,

ਗੁਰਬਾਣੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਣੋ ਛੱਡ ,

ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਹਨੇਰੀ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗ ਕੇ  ,

ਆਪਣਾ ਸੁਨਹਿਰੀ ਜੀਵਨ ,

ਜੋ ਗਵਾਈ ਬੈਠੇ ,

 " ਤਰਵਿੰਦਰ " ਕਦ ਮੁੜਕੇ ਆਉਣਗੇ ਉਹ ਦਿਨ !!

ਤਰਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਝੰਡੋਕ

ਰੋਸ਼ਨ ਚਿਰਾਗ

ਤੁਫ਼ਾਨਾਂ ਦਾ ਸ਼ਾਹ ਅਸਵਾਰ,
ਸ਼ਹੀਦ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਸਰਾਭਾ,
ਬੇਮਿਸਾਲ ਸੂਝ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਮਾਲਕ।
ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੇ ਮੁਲਕ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਲਈ,
ਫ਼ੌਜੀ ਛਾਉਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਜਾ ਕੇ,
ਪਾਇਆ ਸੀ ਆਪਣਾ ਵੱਡਮੁੱਲਾ ਯੋਗਦਾਨ,
ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਗ਼ਦਰ ਲਹਿਰ।
ਮੁਜੱਸਮਾ ਸੀ ਉਹ ਤੁਫ਼ਾਨਾਂ ਜਿਹੀ,
ਦਲੇਰੀ ਅਤੇ ਸਿਆਣਪ ਦਾ।
ਦੇ ਕੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਲਈ,
ਬਣਿਆ ਸੀ ਉਹ ਵੀਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ,
ਲਾਸਾਨੀ ਮਹਾਨ ਇਨਕਲਾਬੀ ਸ਼ਹੀਦ।
ਅੰਦਰ ਸੀ ਉਸਦੇ ਬਹੁਪੱਖੀ,
ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦਾ ਜਗਦਾ, ਮੱਘਦਾ,
ਦੱਘ ਦੱਘ ਕਰਦਾ ਜਲੌਅ।
ਸੀ ਉਹ ਹਨੇਰੀਆਂ , ਝੱਖੜਾਂ ਵਾਲੇ,
ਤੱਤੇ ਤੱਤੇ ਰਾਹਾਂ ਦਾ ਪਾਂਧੀ।
ਜੋ ਚਮਕਿਆ ਹੈ ਉੱਚੇ ਅਸਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚ,
ਬਣ ਕੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਤਾਰਾ।
ਬਣਿਆਂ ਹੈ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ,
ਲਈ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਵਾਰਨ ਵਾਲਾ,
ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿਖੇਰਦਾ ਹੋਇਆ,
ਪੰਜਾਬੀ ਬਹਾਦਰ ਸੂਰਮਾ,
ਲੋਅ ਵੰਡਣ ਵਾਲਾ ਰੋਸ਼ਨ ਚਿਰਾਗ਼ ।
          

     
ਜਸਵੰਤ ਕੌਰ ਬੈਂਸ
     ਲੈਸਟਰ
      ਯੂ ਕੇ

ਮੈਂ ਦੁੱਖਾਂ-ਸੁੱਖਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਤੋਂ ਜਦ ਬਾਹਰ ਆਵਾਂਗੀ 
ਆਪਣਾ ਹਰ ਸੁਪਨਾ ਨਵਾਂ ਸਜਾਵਾਂਗੀ 
ਨਾ ਖ਼ੁਦ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਕਿਸੇ ‘ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਾਂਗੀ 
ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਚਾਹਾਂਗੀ 
ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸੰਗ ਬਿਤਾਵਾਂਗੀ 
ਨਾ ਕੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਮੇਰੀ 
ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖ਼ਾਸ ਬਣਾਵਾਂਗੀ 
ਜੇ ਹੋਊ ਪੈਦਾ ਮੇਰੇ ਰਾਸਤੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ 
ਤਾਂ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਨਿਪਟਾਵਾਂਗੀ 
ਸਾਬਿਤ ਕਰ ਸਕਾਂ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਨਿਰਦੋਸ਼ 
ਨਾ ਕਿਸੇ 'ਤੇ ਇਲਜਾਮ ਲਾਗਾਵਾਂਗੀ 
ਖੁਦਗਰਜ ਬੇਵਫ਼ਾ ਨਾਲ ਨਾ ਪਿਆਰ ਜਤਾਵਾਂਗੀ 
ਇਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰੁਸ਼ਨਾਵਾਂਗੀ
ਹਰ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਲਿਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ 
ਗਗਨ ਹਕੀਕਤ ਵਿੱਚ ਅਜਮਾਵਾਂਗੀ।

ਗਗਨਦੀਪ ਕੌਰ